Gisteren was
tegen de spelers gezegd dat we de volgende dag om 8.30 uur zouden gaan
ontbijten. Twee spelers bleken op de eerste afspraak al te laat. Dylan zou dat
later die dag nog twee keer herhalen. Drie te laat streepjes betekent meehelpen
met de afwas. Aan het eind van de dag moest hij dan ook meehelpen de mensa op
te ruimen, iets wat hij met veel plezier leek te doen.
Omdat het
behoorlijk hard regende en Sarah en Ivo zelfs geen jas hadden meegenomen naar
Frankrijk, eerst maar eens een voorstelrondje gedaan. Hieruit bleek dat veel
spelers in dorpen woonden waar ronduit weinig gebeurde en dit uitje als een van
de hoogtepunten uit hun leven zagen. In het dorp van Joppe en Dominique is
recent zelfs de eerste auto gesignaleerd. Naast schaken zijn er uiteenlopende
hobbies, die lang niet altijd op even fanatieke wijze beoefend worden. De
woorden “een beetje” werden opvallend vaak gebezigd.
De regen
hield niet op dus, toch maar naar de mensa gewandeld. De meesten hadden
ontbijtbeleg meegenomen, Luuk zelfs een grilworst van de beste slager van
Nederland, uiteraard uit Voorschoten. Twee dagen later moest hij de inmiddels
beschimmelde worst weggooien.
Er was nog
geen indeling, dus van voorbereiding kon weinig sprake zijn. Daarom gaven, na
enige uitleg over het toernooi, Hiddo en Ivo samen maar een simultaan. Omdat ze
elkaars zetten niet begrepen, viel de score erg tegen.
De eerste
ronde wordt meestal een hoge score neergezet. Dit keer vielen er 10 punten te
bewonderen. Voor de ijsjesscore was 8 al genoeg, dus tijdens het
handicaptoernooi, de volgende dag kreeg iedereen overheerlijke waterijsjes in
de warme speelzaal. De partij van Oele was vooral het naspelen waard, een leuke
draakpartij, waarin hij ook had kunnen verliezen, maar gelukkig rekende Oele
beter dan zijn tegenstander, Mael Beneteaudesmouilleres, de oudste zoon van de
toernooidirecteur. Zij hebben de rare gewoonte om de achternamen van moeder en
zoon aan elkaar te plakken voor het beste resultaat. Als hun nakomelingen allen
hetzelfde doen, zal dat grote administratieve gevolgen hebben voor de Franse
bureaucratie. De tegenstander van Dylan, een klein meisje uit Rusland, claimde
remise vanwege drie keer dezelfde stelling, maar Dylan had geen idee wat ze
bedoelde. Ook de Franse scheidsrechter snapte er niets van, maar gelukkig
bracht onze Oekrainse vriend uitkomst. De enige zonder partij was Dominique.
Omdat er een oneven aantal deelnemers is, was zij, als laagst geplaatste, vrij.
Een fout in het Zwitsers systeem, want nu moet iemand in de 2e ronde
tegen een veel te sterke tegenstander. Beter is het om nr. helft + 1 de bye te
geven.
Er zijn veel
Russen en Wit-Russen dit jaar. Misschien komt dat ook omdat de clubtrainer van
Saint-Lo uit de Oekraine komt en Russisch spreekt. Alles is naast Engels en
Frans ook in het Russisch aangegeven. En ook bij de openingspraatje werd het
meeste in het Russisch vertaald. Juliette Auvray vertaalde alles in het Engels,
naar een jaartje studeren in Birmingham is haar Engels enorm verbeterd, maar als
de microfoon niet werkt heb je daar niet veel aan….
Verder zijn
er veel Belgen, zowel Vlaams als Frans sprekende, uiteraard weer de bekende
Roemenen (Georghescu, elk jaar weer een paar kilo dikker, zelfs al voor de 14e
keer). Hoofdreden om de Roemenen altijd de begane grond te geven is dat deze
man geen trappen kan lopen. In totaal zijn er 19 landen vertegenwoordigd op dit
toernooi.
De indeling
van de speelzaal is ook veranderd: voorin spelen de kleintjes < 1400.
Misschien een verbetering, want nu zit men precies voor de tafels van de
organisatie die hun beter in het oog kan houden. De volwassenen en de open
jeugd groep spelen achterin en in het midden van de zaal.
Wat zeker
geen verbetering is, is het gebrek aan internet. Ook geen elektriciteitskabels
om de laptops op aan te sluiten, dus worden de partijen, de 1e ronde
uitgezonderd, toen de batterij nog vol was, op de kamer van Hiddo ingevoerd.
’s Avonds
wordt er veel gevoetbald, gepingpongd en uiteraard geschaakt ter ontspanning.
Hiddo ging echter naar de Mac om daar het 1e dagverslag op internet
te zetten.
De volgende
dag was een zeer zware: twee speelrondes en het handicaptoernooi. Uit de 2e
speelronde behaalden de kinderen 7 punten. Oele en Joppe moesten helaas tegen
elkaar, speelden enige zetten theorie en besloten toen in interessante stelling
het punt te delen. Yannic stond weer slecht, maar zijn tegenstander zag de
enige truc niet en binnen een zet of 8 stond hij dan ook mat.
Na drie
ronden hebben Jip, Luuk en Ivo nog 100%. Ook Oele doet het goed met 2,5 punten.
Hij blijkt een echte schaker te zijn: fanatiek op de juiste manier maar ook
verstrooid: in twee dagen heeft hij al drie keer zijn tas ergens laten liggen
en een keer een pen vergeten. Ga zo door!
’s Avonds
het handicaptoernooi. Er werden zes ronden Zwitsers gespeeld met een
basisbedenktijd van 10 minuten, maar sterkere spelers kregen per 50 punten
eloverschil een minuut tijdsaftrek. Wel hielden ze altijd 1 minuut over.
Alle
Nederlanders scoorden 50% of meer (Hiddo was daar niet tevreden over, Sarah
weer wel), en zelfs drie wisten door te dringen tot de laatste 32. Die speelden
een KO-toernooi. Jip werd daarin in de 1/8e finales uitgeschakeld,
Oele in de 1/16e. Ivo bereikte samen met drie fanatieke Wit-russen
de halve finales. Hij versloeg ook deze mensen en was daarmee de derde
Nederlander die het handicaptoernooi op zijn naam schreef (naast Stefan Kuipers
en Leonore Braggaar).
De finale
was om 1.30 uur afgelopen. De C-en D-spelers lagen toen al op bed, maar een
vijftal trouwe supporters zagen Ivo de finale winnen. Yannic en Ivo vierden het succes door ’s
nachts te gaan voetballen en naar de intermarche te wandelen en pas om 4.00
thuis te keren. De kamer van Voorschoten en Yannic is nu al veranderd in een
enorme puinhoop. Bovendien mist men twee kussens omdat het hoofd van het Franse
animatieteam (een tiental studenten dat voor de grote hoeveelheid kleine
Fransjes allerlei nevenactiviteiten organiseert) er twee in beslag nam omdat
Carsten en Luuk om 2 uur ’s nachts een
kussengevecht hielden met een aantal Fransen in de kamer naast hen.
Quote van da
dag:
Oele op de
vraag waar Dylan uithing: “Misschien in de kast, want daar heb ik niet gekeken”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten