13 Juli, mooi weer, dus naar het
zwembad. Iedereen nam zwemspullen mee naar het ontbijt, zodat we
daarvandaan rechtstreeks naar het zwembad konden lopen. Een leuke
wandeling door een van de betere wijken van Saint-Lo: vrijstaande
huizen, grote tuinen. De weg voerde ook door een park, met daarin
aangelegd een pitch en put baan (een golfbaan voor dummies). Helaas
was het zwembad dicht, dwz voor de gewone zwemmers. Binnen trokken
regionale topzwemmers hun baantjes. We keerden dus onverrichter zake
terug, maar wel langs het bocage museum, dat natuurlijk ook op
zaterdagochtend gesloten was. Commercieel denkt men hier nog niet
echt.
Dus maar wat geluierd, gevoetbald tot
de lunch en daarna schaken. De resultaten van de 8e ronde zijn al in
jullie bezit, dus daar besteed ik geen aandacht aan.
's Avonds naar het vuurwerk. Hier wordt
dat altijd de 13e afgestoken, zodat de notabelen een dag later naar
Parijs kunnen om te netwerken. Iedereen ging mee, voor het eerst!
De bezuinigingen hebben ook Saint-Lo
getroffen: het vuurwerk, weer prachtig als altijd, duurde vijf
minuten minder lang dan voorgaande jaren, wel stak men per ongeluk
ook nog een boom in de fik.
Daarna gingen Joppe en Dominique
slapen. Wij traditioneel getrouw naar de draaimolen, waarin Sarah een
gratis ritje mocht maken. Ook jatte ze nog een eendje bij een andere
kermisattractie, een mooi souvenir!
De band was dezelfde als vorig jaar en
weer heel slecht. Nog even de polonaise gedanst voordat we probeerden
Yannic op het podium te krijgen. De zanger in opleiding werd echter
niet toegelaten. Sarah veroverde nog een handtekening van de
zangeres, de eerste die ze moest uitdelen in haar leven.
Vervolgens naar het poolcafe. Een ronde
gedronken, een rondje gepoold. De poolkwaliteiten van de meesten
lieten zwaar te wensen over (de zwarte bal werd diverse malen gepot),
reden om maar snel te stoppen, want het biljartlaken was verre van
veilig.
De volgende ochtend moest om 9.00
aangetreden worden voor de laatste ronde. Slechts Yannic en Bart
vergezelden Hiddo naar de ontbijtzaal. Dat hadden ze beter niet
kunnen doen: het brood was op en de thee was lauw. De anderen gingen
rechtstreeks vanuit bed naar de speelzaal. Na weer een goede ronde
blijkt dat de meeste spelers boven hun rating gespeeld hebben. Simon
en Bart waren met 5,5 de uitschieters, maar ook diverse spelers
eindigden op 50%. Alleen Barry en Martijn hadden iets lagere TPR's
dan hun rating.
Omdat de prijsuitreiking om 16.30 was,
gingen we dus toch maar zwemmen. En zowaar, het zwembad was open.
Ruim een uurtje in een prachtig binnen- en buitenbad, met golfslag,
een glijbaan, maar voor liefhebbers kon er ook gewoon baantjes worden
getrokken.
Iets te laat kwamen we bij de
prijsuitreiking aan. Die was lekker snel, binnen een uurtje was men
klaar. Brent mocht op het hoogste schavot van het podium plaatsnemen
en 400 euro innen voor zijn eerste plaats met 7-9. De anderen hadden
geen ereprijzen, maar mochten kiezen uit de grote tafel met speelgoed
en andere nuttige zaken. De IM-groep werd gewonnen door een Roemeen,
net als de groep < 1400. Het kutkind, dat volgens Dominique toch
een stuk aardiger is dan we denken, won na een matig begin (oa een
remise tegen iemand van 1467) toch de jeugdgroep.
Daarna weer gratis drinken (calvados,
cola en orangina), chips en koekjes eten, waar vooral Carsten gretig
gebruik van maakte.
De meeste Fransen gingen daarna naar
huis. Slechts wij, de Roemenen en Wit-Russen en de groep van de
voormalige “vieze gast” (zie de extreme make-over op de tijdlijn
van Brent). Restjes eten en eindelijk wijn! De maaltijden in de mensa
waren dit jaar beter dan ooit, met vooral veel gezonde toetjes en
voorafjes. Helaas kookt men de groenten nog te ver door.
's Avonds de prestigieuze
voetbalwedstrijd tegen de Roemenen. Na een matige eerste helft werd
door betere tactische afspraken en goed overspelen een 3-0
achterstand ongedaan gemaakt. Bovendien verrichte Barry een paar
goede reddingen. Nederland kwam niet ongeschonden uit de strijd. Een
harmstringblessure voor Bart, een andere blessure voor Brent. Helaas
dolven we na penalty's het onderspit.
Bedtijden waren er niet die avond.
Bart, Sarah en Yannic maakten hier gretig gebruik van. De anderen
doken rond 4.00 het bed in om toch nog enige uurtjes te slapen.
Poker, schaakpuzzels, muziek en een film waren de ingrediƫnten van
de nacht.
Op de 15e vertrok de bus om 8.45. Ook
weer zonder de Wit-Russen, want die gingen weer met de trein. Een
strop voor de organisatie, die nu zelf een paar honderd euro voor de
bus moet betalen. Jammer ook voor ons, want we zouden graag nog een
gesprekje voeren met de 24-jarige bloedmooie tolk van het gezelschap.
In de busreis, die voor een groot deel
slapend werd doorgebracht, werd duidelijk dat Sarah achter het net
vist: Mihai heeft in Boekarest al een vriendin. Wel nog even een
mooie foto gemaakt van het tweetal dat nooit een paar zal worden.
Ruim op tijd kwamen we op Gare du nord
aan. Er werden wat broodjes gekocht en velen brachten een bezoekje
aan de MacDonald's, Barry zelfs drie keer! Eindelijk zouden de
begeleiders de ijsjes krijgen waar ze sinds ronde drie recht op
hadden. Maar helaas, de bolletjes vonden de kinderen veel te duur,
bovendien waren de meesten inmiddels platzak, zodat we ze volgend
jaar nog tegoed houden.
In de trein kreeg Martijn sjans met
Amaia van 15, maanden wel te verstaan. Hij vermaakte haar met zijn
gewonnen waterpistool en Bart zorgde voor dancemuziek, waar Amaia
uitstekend mee uit de voeten kon.
Met een klein beetje vertraging kwamen
we aan op Rotterdam cs. Vele ouders stonden ons op te wachten. Een
paar handrukken en vijf minuten later ging iedereen zijnsweegs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten